Birçok dostum ve tanıdıklarım sağ olsunlar her zaman bizi soruyorlar. Sormalarının sebebi elbette ki, şahsımın iyi olup olmadığıyla sınırlı değildir. Onların özelikle sormak istedikleri Nusaybin’in kendisidir. Nusaybin’de neler oluyor ve neler olacak kaygısının tavan yapmasıdır.
Linç girişimleriyle başlayan bombalı katliam girişimleriyle devam eden, işkenceyle öldürme gibi ekstra eklemelerle 7 Haziran 2015 Genel Secimi yapıldı.
Şu taraftan-Bu taraftan ve her iki taraftan yüzbinlerle ifade eden can kaybı yaşandı. Yaşanan ve yaşatılan bunca can kaybı, yıkılan ve yakılan bunca köyler, vahşettin en çirkin yüzüyle yapılan bin bir işkece, karanlık hapishanelerin Kürtlerle doldurulmasına RAĞMEN,Türk Devletiyle Barışma masasına oturduk.
Sömürgeciliğin biz Kürt halkının boynuna geçirildiği yıllardan… 1975 senesiydi. Kader çizici senaristlerin senaryoları, herkesin 'ezberlediği' rolü oynarken Kürd evladı olarak var olmaya çalıştığımız günlerdi. Toplumunun boynuna geçirilen 'din-iman' endeksli Müslümanlık, feodal toplum yapısıyla çirkefleşen didişmelerin yaşam şekline dönüşen bir süreç yaşanmaktaydı...
CIA ajanlarını Che amblemli tişörtler ya da kolyelerle görsek neler hissederiz? Ama en önemlisi, şaşırır mıyız? Sanırım hayır!
SDG'nin kendisine saldıran bir güç olarak IŞİD ile savaşmasının zorunluluğu bir yana, Kobane ablukası sırasında hemen bütün bahsi geçen reel politik aktörlerin, direnişin yenilgiye uğramasını eller
Hicretin ilk üç yüz yılının temel tartışma konuları düalist anlayışa karşı vahdet inancını yerleştirmek üzerineydi.
165 kadın ve LGBTİ+ örgütünün çağrısıyla, 35’i aşkın ilden kadın “Haklarımız, hayatlarımız ve kazanımlarımız bizim” diyerek 5-6 Ocak’ta İstanbul’da bir araya gelmişti.
Kürt partilerinin genel başkanları, Türkiye'nin sürdürdüğü operasyonların tek amacının Kürt halkına dört parçada diz çöktürmek olduğunu belirterek, operasyonlara karşı birlik çağrısı yaptı.
